Godverdomme Godverdomme de liefde Godverdomme de dood (CD)

We ontmoetten elkaar in januari 2014. “Ik heb een buurman, hij is topmodel, rijdt in een grote witte Mercedes en hij wil wel chauffeuren tijdens onze Ex Festivals”, zei Terrie. Drie dagen lang reed André artiesten op en neer en zat hij met ons backstage. “Ik maak eigenlijk ook muziek. Nou ja, ik schrijf liedjes, maar ik treed nooit op”, vertelde hij aan Corno van de band Space Siren. “Waarom niet?” vroeg Corno. “Nee man, ik kan dat helemaal niet.” “Heb je wel eens wat opgenomen?” “Nee man. Ja, op m’n telefoon.” “Je moet eens naar m’n studio komen,” zei Corno, “dan gaan we wat opnemen.” “Godverdomme man, wauw, meen je dat?”

En zo ging André bij Corno langs in de Katzwijn Studio in Voorhout en nam vier liedjes op. Ik kreeg de mixen te horen. Unieke liedjes; rauw, een soort van Zaanse delta blues, compleet eigen en buiten alles om. In het lied ‘De gracht’ herhaalt André zeker zes keer de zin “Ik ben het niet eens met je” om dan af te sluiten met “vandaag.” Geniaal.

De volgende stap was optreden. Corno organiseerde een Katzwijm Festival in de studio en André stond op de poster. Doodzenuwachtig stapte hij uit zijn witte Mercedes. Marisca, zijn vrouw, en Parker, Bess en Korneel, hun drie kinderen, waren ook mee. Voor een stuk of veertig mensen dook André in zijn liedjes, duwde ze zijn lijf uit, zingend, spelend, tikkend met zijn voet, opbouwend van zacht tot hard tot hij het niet meer hield en schreeuwde “Ja zijn met jou. Zijn met jou? Nee echt, zijn met jou dat doe ik alleen!”

We nodigden André uit om mee te gaan op tour met ons, The Ex, naar Engeland waar we in Brighton en Londen Ex Festivals organiseerden. En we gingen samen weer bij Corno langs, meer opnemen. Niet lang daarna stierf Corno. We waren kapot.

André ging meer optreden. Naast zijn modellenwerk was hij fotograaf en bij de openingen van zijn tentoonstellingen trad hij zelf op. Hij ging ook vaker met The Ex mee op tour. Speelde in kroegen en clubs in Amsterdam. Ik kwam dan kijken. We maakten plannen voor een plaat.

En toen viel André om. In Duitsland. Tijdens het werken aan nieuwe foto’s kreeg hij ineens een epileptische aanval. Het bleek dat er een tumor in zijn hoofd zat. Hij ging onder het mes en aan de medicatie. Maar hij werkte door, mailde me soms tien versies van een liedje op een dag, opgenomen op zijn telefoon. Die plaat moest en zou er komen.

Ik zette ze allemaal in de computer en mixte en masterde net zolang tot ik een plaat had. Op een dag belde André me op, en zei: “Weet je waar het om gaat, Arnold. Weet je waar het om gaat in m’n liedjes? Godverdomme. Godverdomme de liefde. Godverdomme de dood. Daar gaat het om.” Hij was blij met de plaat. “Draai ‘m op m’n begrafenis. En maak er een feest van. Maak lawaai en leg me in een uitgeholde boomstam.” En daar ging André van Noord. Veel te snel. Wat een liefde, wat een dood.

Arnold de Boer, Amsterdam (juni 2021)